ما اینجاییم

ادم میمونه بعد از این همه وقت چی بنویسه وقتی به فکر اپ کردن وبلاگ می افتم هزارتا فکر و حرف و نظر جلوی چشمم رژه میرن ولی به محض اینکه دستم میخوره به کیبورد تمام ذهنم خااااااااااااااالی خالی میشه مخصوصا که ادم کلی وقت باشه که هیچی ننوشته باشه و یه جورایی بخواد طوری شروع کنه که بگه دلیل ننوشتنش چی بوده و چی نبوده.

برعکس همه ادمها دلیل ننوشتن من عدم تکنولوژی نبوده بلکه خود تکنولوژی عزیز بوده!

ههههههههههههه

چون بخاطر شیطنت های احسان لپ تاب رو هی قایم میکنم و دیگه اصلا یادم میره که یه همچین چیزی داریم و هر شب با موبایل نت گردی میکنم و با موبایل هم نمیشه وبلاگ نوشت که ...

ولی خلاصه عزمم رو جزم کردم که برای روزگاران پسر گلم بنویسممممممممممممم.